-
1 immitto
im-mitto, misī, missum, ere1) отпускать, отправлять, посылать (servos in urbem C; gladiatores in forum C; milites in stationes L)2) проводить, отводить (aquam canalibus Cs; cloacam privatam in publicam Dig)3) вводитьi. aliquem in bona C — ввести кого-л. во владение имуществом4) всовывать, продевать ( collum in laqueum C)5) набрасывать, надевать, обматывать ( mappam circa cervices Pt)6) пускать, бросать, метать (pila in hostes Cs; calĭcem in faciem alicujus Pt; aliquid in undas, in flumen Cs)immitti и i. se — бросаться, устремляться (in medios hostes C, L)immitti undis O и i. corpus in undas O — броситься в волны7) напускать, спускать, натравливать ( canes V)8)а) подсылать, подговаривать ( aliquem ad spoliandam aram C)eum a Cicerone immissum dicebant Sl — говорили, что он подослан Цицерономб) насылать (alicui duras i. curas V)9) причинять, наносить ( injuriam alicui C)10) внушать (timorem V; amorem SenT)i. alicui fugam V — обращать кого-л. в бегство11) вбивать, вставлять ( tigna in flumen Cs); впускать, вплетать ( aurum filis O); прививать ( plantas V)13) пускать, давать волю (i. juga = equos jugales V)i. habenas и frena V etc. — отпустить поводья, перен. поплыть на всех парусахi. equum ad legionem C — пустить коня (поскакать во всю прыть) к легионуi. vitem Vr — дать винограду свободно растиpalmes laxis immissus habenis V — свободно (дико) растущий побегi. rudentes velis PJ — распустить паруса15) отпускать, отращиватьimmissus — отпущенный, длинный (barba V, Sen; capilli O) -
2 immitto
im-mitto, mīsī, missum, ere (in u. mitto), I) hineinschicken, hinein- od. hin- (gehen usw.) lassen, A) eig.: 1) im allg.: alqm in urbem (Ggstz. emittere urbe), Cic.: servos ad spoliandum fanum, Cic.: corpus in undam, Ov.: alqm mediis flammis, Ov.: equum ad legionem tironum, lossprengen auf usw., Galb. in Cic. ep.: iuvencos (sc. in Romanos), losstürzen lassen, Nep.: canes, hetzen, Verg.: naves pice completas in classem Pompeianam, treiben lassen, Caes.: arietem in aedificia, spielen lassen, Auct. b. Alex.: se in specum, hinabstürzen, Liv.: immitti undis, sich stürzen, Ov. – 2) insbes.: a) als milit. t. t., losschicken, vorgehen lassen, sich stürzen lassen, equitatum, Caes.: cohortes in hostes, Auct. b. Afr.: se in medios hostes, Cic. u. Liv.: in urbem praecipiti saltu se immittere, Curt. – b) hinwerfen, hinschleudern, abschießen, tela, Caes.: tela tormentis, Caes.: tela in alqm, Cic. u. Caes.: pila in hostes, Caes.: calicem in faciem alcis, Petron. – c) einsenken, einlassen, tigna machinationibus in flumen, Caes.: trabes insuper immissae, oben eingefügte Querbalken, Caes. – d) hinleiten, hineinleiten, aquam canalibus, Caes.: mare in Lucrinum lacum, Suet.: inter ambas (Europam et Africam) pelagus immissum est, Mela. – e) v. Örtl., sich hineinerstrecken lassen, refl. se immittere u. medial immitti, sich hin- od. hineinerstrecken, v. Örtl., promunturia, Mela: se ad occasum, Mela: Thracia in Illyricos penitus immissa, Mela. – f) einsetzen, einpfropfen, feraces plantas, Verg. georg. 2, 80. – g) einschießen, einwirken, lentum filis aurum, Ov. met. 6, 68. – h) umwerfen, umnehmen, circa oneratas veste cervices laticlaviam mappam, Petron. 32, 2. – i) als publiz. t. t., jmd. als Besitzer in etw. hineinlassen, jmd. in Besitz von etw. setzen, tu praetor in mea bona quos voles immittes? Cic. II. Verr. 1, 142. – B) übtr.: 1) im allg.: alqd (in) aures suas, sich zu Ohren gehen lassen, Plaut. capt. 548 u. Epid. 335: corpus puerperae in aliquam valetudinem, in irgend eine Krankheit versetzen (v. einem Umstand), Ulp. dig. 21, 1, 14. § 2: vixque (mundus) soluta suis immittit verba figuris, fügt kaum sich den Worten, die frei von den Fesseln des Maßes die Sprache mir bietet, Manil. 1, 24: hic corrector in eo ipso loco, quo reprehendit, immittit (läßt sich entschlüpfen) imprudens ipse senarium, Cic. or. 190. – 2) insbes.: a) wider jmd. schicken, anstiften, anstellen, immissus a Cicerone, Sall.: immissus in rem publicam, Cic.: iacĕre et imm. nefariam iniuriam in alqm, antun wollen, Cic. – b) zuschicken, verursachen, beibringen, einflößen, Teucris fugam atrumque timorem, Verg.: amorem, Sen. poët. – II) fortlassen, freilassen, A) = schießen lassen, herablassen, iuga (i.e. equos iugales), Verg.: frena, Verg.: habenas classi, bildl. = mit vollen Segeln fahren, Verg.: rudentes, ausspannen, Plin. ep. – B) emporschießen-, wachsen lassen, vitem, Varro: palmes laxis immissus habenis, der ungehindert wachsen kann, Verg. – dah. immissus, a, um, lang herabhängend, barba, Verg. u. Sen. rhet.: capilli, Ov. – / Synkop. Perf. immisti, Sil. 17, 353: Infin. Perf. inmisse, Lucan. 8, 643.
-
3 immitto
im-mitto, mīsī, missum, ere (in u. mitto), I) hineinschicken, hinein- od. hin- (gehen usw.) lassen, A) eig.: 1) im allg.: alqm in urbem (Ggstz. emittere urbe), Cic.: servos ad spoliandum fanum, Cic.: corpus in undam, Ov.: alqm mediis flammis, Ov.: equum ad legionem tironum, lossprengen auf usw., Galb. in Cic. ep.: iuvencos (sc. in Romanos), losstürzen lassen, Nep.: canes, hetzen, Verg.: naves pice completas in classem Pompeianam, treiben lassen, Caes.: arietem in aedificia, spielen lassen, Auct. b. Alex.: se in specum, hinabstürzen, Liv.: immitti undis, sich stürzen, Ov. – 2) insbes.: a) als milit. t. t., losschicken, vorgehen lassen, sich stürzen lassen, equitatum, Caes.: cohortes in hostes, Auct. b. Afr.: se in medios hostes, Cic. u. Liv.: in urbem praecipiti saltu se immittere, Curt. – b) hinwerfen, hinschleudern, abschießen, tela, Caes.: tela tormentis, Caes.: tela in alqm, Cic. u. Caes.: pila in hostes, Caes.: calicem in faciem alcis, Petron. – c) einsenken, einlassen, tigna machinationibus in flumen, Caes.: trabes insuper immissae, oben eingefügte Querbalken, Caes. – d) hinleiten, hineinleiten, aquam canalibus, Caes.: mare in Lucrinum lacum, Suet.: inter ambas (Europam et Africam) pelagus immissum est, Mela. – e) v. Örtl., sich hineinerstrecken lassen, refl. se immittere u. medial immitti, sich hin- od. hineinerstrecken, v.————Örtl., promunturia, Mela: se ad occasum, Mela: Thracia in Illyricos penitus immissa, Mela. – f) einsetzen, einpfropfen, feraces plantas, Verg. georg. 2, 80. – g) einschießen, einwirken, lentum filis aurum, Ov. met. 6, 68. – h) umwerfen, umnehmen, circa oneratas veste cervices laticlaviam mappam, Petron. 32, 2. – i) als publiz. t. t., jmd. als Besitzer in etw. hineinlassen, jmd. in Besitz von etw. setzen, tu praetor in mea bona quos voles immittes? Cic. II. Verr. 1, 142. – B) übtr.: 1) im allg.: alqd (in) aures suas, sich zu Ohren gehen lassen, Plaut. capt. 548 u. Epid. 335: corpus puerperae in aliquam valetudinem, in irgend eine Krankheit versetzen (v. einem Umstand), Ulp. dig. 21, 1, 14. § 2: vixque (mundus) soluta suis immittit verba figuris, fügt kaum sich den Worten, die frei von den Fesseln des Maßes die Sprache mir bietet, Manil. 1, 24: hic corrector in eo ipso loco, quo reprehendit, immittit (läßt sich entschlüpfen) imprudens ipse senarium, Cic. or. 190. – 2) insbes.: a) wider jmd. schicken, anstiften, anstellen, immissus a Cicerone, Sall.: immissus in rem publicam, Cic.: iacĕre et imm. nefariam iniuriam in alqm, antun wollen, Cic. – b) zuschicken, verursachen, beibringen, einflößen, Teucris fugam atrumque timorem, Verg.: amorem, Sen. poët. – II) fortlassen, freilassen, A) = schießen lassen, herablassen, iuga (i.e. equos iugales), Verg.: frena, Verg.: habenas classi, bildl. = mit vollen Se-————geln fahren, Verg.: rudentes, ausspannen, Plin. ep. – B) emporschießen-, wachsen lassen, vitem, Varro: palmes laxis immissus habenis, der ungehindert wachsen kann, Verg. – dah. immissus, a, um, lang herabhängend, barba, Verg. u. Sen. rhet.: capilli, Ov. – ⇒ Synkop. Perf. immisti, Sil. 17, 353: Infin. Perf. inmisse, Lucan. 8, 643. -
4 immitto
immitto ( inm-), īsi, issum, 3 ( perf. sync. immisti, Sil. 17, 354), v. a. [in-mitto], to send or let into a place, to introduce, admit, to send or despatch against, to let loose at, discharge at, to cast or throw into (freq. and class.; cf. intromitto, induco, introduco).I.Lit.A.In gen.:B.servos ad spoliandum fanum,
Cic. Verr. 2, 4, 45, § 101; cf.:servi in tecta nostra cum facibus immissi,
id. Att. 14, 10, 1; id. Sest. 36, 78:magna vis hominum simul immissa,
Liv. 2, 5, 3:equitatu immisso (in agmen hostium),
Caes. B. G. 7, 40, 4:armaturam levem in stationes,
Liv. 40, 48, 2; 21, 8, 8:corpus in undas,
Ov. H. 2, 133:artificem mediis flammis,
id. M. 6, 615:completas naves taeda et pice in Pomponianam classem immisit,
let loose, Caes. B. C. 3, 101, 2; so ib. § 5; cf.:navem in terram,
Liv. 30, 25, 8: repente equum immisi ad eam legionem, urged, spurred, Galb. ap. Cic. Fam. 10, 30, 3:si effrenatos in eos equos immittitis,
Liv. 40, 40, 5:pila in hostes,
Caes. B. G. 6, 8, 6:tela,
id. B. C. 3, 92, 2:telum ex manu,
Dig. 9, 2, 52:canalibus aqua immissa,
Caes. B. C. 2, 10, 6:aquam ex fullonicis in fundum vicini,
Dig. 39, 3, 3:cloacam privatam in publicum,
ib. 43, 23, 1; and:puram aquam in alvum,
Cels. 2, 12:haec (tigna) cum machinationibus immissa in flumen defixerat,
had driven into, Caes. B. G. 4, 17, 4:bipedales trabes,
id. ib. §6: tigna (in parietem),
Dig. 8, 5, 8; 43, 25, 3:coronam caelo,
hurls it to the sky, Ov. M. 8, 179:lentum filis immittitur aurum,
is inserted, interwoven, id. ib. 6, 68:circa oneratas veste cervices laticlaviam immiserat mappam,
put on, put around, Petr. 32, 2:dexteraque immissis da mihi signa rotis,
let loose, swiftly driven, Prop. 3, 9, 58; cf.:immissis pars caeca et concita frenis Arietat in portas,
slackened, Verg. A. 11, 889:habenas,
id. ib. 5, 662; Ov. M. 1, 280; cf.rudentes,
let go, let loose, Plin. Ep. 8, 4, 5:Codrus in medios se immisit hostes,
threw himself, Cic. Tusc. 1, 48, 116; Liv. 9, 4, 10:se in hostium manum multitudinemque,
Cic. Font. 17, 38; cf.:immisit in armatas hostium copias,
id. Par. 1, 2, 12:offirmastin' occultare, quo te inmittas,
whither you are going, Plaut. Pers. 2, 2, 40. —In partic.1.To send against (secretly or hostilely), to set on, incite, instigate, suborn (mostly post-Aug.):2.alii Tarquinium a Cicerone immissum aiebant,
Sall. C. 48, 8:fratrem Tiberium inopinantem repente immisso tribuno militum interemit,
Suet. Calig. 23; cf. Tac. A. 3, 16:immissis qui monerent,
id. ib. 4, 54:Suillium accusandis utrisque immittit,
id. ib. 11, 1:ad cujus rei probationem immittet indices,
Just. 32, 2:invidia et a dissimilibus delator inmissus,
Plin. Ep. 6, 31, 3. —To let grow unrestrained or wild:3.ea vitis immittitur ad uvas pariendas,
Varr. R. R. 1, 31, 3:cupressus immittitur in perticas asseresve,
Plin. 16, 33, 60, § 141:pro densitate arborum immissorumque aliorum in alios ramorum,
grown together, interwoven, Liv. 40, 22, 3: penitus immissis radicibus niti, deeply planted or sunk, Quint. 1, 3, 5: barba immissa et intonso capillo, etc., overgrown, hanging down, Sisenn. ap. Non. 130, 8; so,barba immissa,
Verg. A. 3, 593; Ov. M. 12, 351; Quint. 12, 3, 12:immissi capilli,
Ov. F. 1, 503; id. M. 5, 338; 6, 168; cf., in a Greek construction: Phleias immissus patrios de vertice crines,
Val. Fl. 1, 412.—To ingraft:4.trunci resecantur, et... deinde feraces plantae immittuntur,
Verg. G. 2, 80.—Aliquem in bona alicujus, to install, put in possession, Cic. Verr. 2, 1, 54, § 142.—II.Trop.:aliquid in aures,
to listen to, Plaut. Ep. 3, 1, 14; but without in:ne tu quod istic fabuletur auris inmittas tuas,
id. Capt. 3, 4, 16: verba suis immittere figuris, to accommodate its modes of thought to the words, Manil. 1, 24:jactam et immissam a te nefariam in me injuriam semper duxi,
Cic. Par. 4, 1, 28:hic corrector in eo ipso loco, quo reprehendit, immittit imprudens ipse senarium,
lets escape him, id. Or. 56, 190:si nihil extrinsecus accidit, quod corpus ejus in aliquam valetudinem immitteret,
threw into some sickness, Dig. 1, 21, 14, § 2:immisitque fugam Teucris atrumque timorem,
instilled, infused, Verg. A. 9, 719:vires alicui,
Val. Fl. 7, 353:amorem,
Sen. Herc. Oet. 554. -
5 inmitto
immitto ( inm-), īsi, issum, 3 ( perf. sync. immisti, Sil. 17, 354), v. a. [in-mitto], to send or let into a place, to introduce, admit, to send or despatch against, to let loose at, discharge at, to cast or throw into (freq. and class.; cf. intromitto, induco, introduco).I.Lit.A.In gen.:B.servos ad spoliandum fanum,
Cic. Verr. 2, 4, 45, § 101; cf.:servi in tecta nostra cum facibus immissi,
id. Att. 14, 10, 1; id. Sest. 36, 78:magna vis hominum simul immissa,
Liv. 2, 5, 3:equitatu immisso (in agmen hostium),
Caes. B. G. 7, 40, 4:armaturam levem in stationes,
Liv. 40, 48, 2; 21, 8, 8:corpus in undas,
Ov. H. 2, 133:artificem mediis flammis,
id. M. 6, 615:completas naves taeda et pice in Pomponianam classem immisit,
let loose, Caes. B. C. 3, 101, 2; so ib. § 5; cf.:navem in terram,
Liv. 30, 25, 8: repente equum immisi ad eam legionem, urged, spurred, Galb. ap. Cic. Fam. 10, 30, 3:si effrenatos in eos equos immittitis,
Liv. 40, 40, 5:pila in hostes,
Caes. B. G. 6, 8, 6:tela,
id. B. C. 3, 92, 2:telum ex manu,
Dig. 9, 2, 52:canalibus aqua immissa,
Caes. B. C. 2, 10, 6:aquam ex fullonicis in fundum vicini,
Dig. 39, 3, 3:cloacam privatam in publicum,
ib. 43, 23, 1; and:puram aquam in alvum,
Cels. 2, 12:haec (tigna) cum machinationibus immissa in flumen defixerat,
had driven into, Caes. B. G. 4, 17, 4:bipedales trabes,
id. ib. §6: tigna (in parietem),
Dig. 8, 5, 8; 43, 25, 3:coronam caelo,
hurls it to the sky, Ov. M. 8, 179:lentum filis immittitur aurum,
is inserted, interwoven, id. ib. 6, 68:circa oneratas veste cervices laticlaviam immiserat mappam,
put on, put around, Petr. 32, 2:dexteraque immissis da mihi signa rotis,
let loose, swiftly driven, Prop. 3, 9, 58; cf.:immissis pars caeca et concita frenis Arietat in portas,
slackened, Verg. A. 11, 889:habenas,
id. ib. 5, 662; Ov. M. 1, 280; cf.rudentes,
let go, let loose, Plin. Ep. 8, 4, 5:Codrus in medios se immisit hostes,
threw himself, Cic. Tusc. 1, 48, 116; Liv. 9, 4, 10:se in hostium manum multitudinemque,
Cic. Font. 17, 38; cf.:immisit in armatas hostium copias,
id. Par. 1, 2, 12:offirmastin' occultare, quo te inmittas,
whither you are going, Plaut. Pers. 2, 2, 40. —In partic.1.To send against (secretly or hostilely), to set on, incite, instigate, suborn (mostly post-Aug.):2.alii Tarquinium a Cicerone immissum aiebant,
Sall. C. 48, 8:fratrem Tiberium inopinantem repente immisso tribuno militum interemit,
Suet. Calig. 23; cf. Tac. A. 3, 16:immissis qui monerent,
id. ib. 4, 54:Suillium accusandis utrisque immittit,
id. ib. 11, 1:ad cujus rei probationem immittet indices,
Just. 32, 2:invidia et a dissimilibus delator inmissus,
Plin. Ep. 6, 31, 3. —To let grow unrestrained or wild:3.ea vitis immittitur ad uvas pariendas,
Varr. R. R. 1, 31, 3:cupressus immittitur in perticas asseresve,
Plin. 16, 33, 60, § 141:pro densitate arborum immissorumque aliorum in alios ramorum,
grown together, interwoven, Liv. 40, 22, 3: penitus immissis radicibus niti, deeply planted or sunk, Quint. 1, 3, 5: barba immissa et intonso capillo, etc., overgrown, hanging down, Sisenn. ap. Non. 130, 8; so,barba immissa,
Verg. A. 3, 593; Ov. M. 12, 351; Quint. 12, 3, 12:immissi capilli,
Ov. F. 1, 503; id. M. 5, 338; 6, 168; cf., in a Greek construction: Phleias immissus patrios de vertice crines,
Val. Fl. 1, 412.—To ingraft:4.trunci resecantur, et... deinde feraces plantae immittuntur,
Verg. G. 2, 80.—Aliquem in bona alicujus, to install, put in possession, Cic. Verr. 2, 1, 54, § 142.—II.Trop.:aliquid in aures,
to listen to, Plaut. Ep. 3, 1, 14; but without in:ne tu quod istic fabuletur auris inmittas tuas,
id. Capt. 3, 4, 16: verba suis immittere figuris, to accommodate its modes of thought to the words, Manil. 1, 24:jactam et immissam a te nefariam in me injuriam semper duxi,
Cic. Par. 4, 1, 28:hic corrector in eo ipso loco, quo reprehendit, immittit imprudens ipse senarium,
lets escape him, id. Or. 56, 190:si nihil extrinsecus accidit, quod corpus ejus in aliquam valetudinem immitteret,
threw into some sickness, Dig. 1, 21, 14, § 2:immisitque fugam Teucris atrumque timorem,
instilled, infused, Verg. A. 9, 719:vires alicui,
Val. Fl. 7, 353:amorem,
Sen. Herc. Oet. 554.
См. также в других словарях:
MITTERE Mantilia — apud Lamprid. in Alexandro Seu. c. 37. Convivium neque opiparum, neque nimis parcum, sed nitoris summifuit, ita tamen us pura mantilia mitterentur: saepius cocco clavata, aurata vero numquam; non aliud quam sternere est. Pollio in Gallienis, c.… … Hofmann J. Lexicon universale
FIMBRIA ex FIBRUM — FIMBRIA, ex FIBRUM quod Antiqui dicebant extremum, Varr. ex fine, ora vestimentorum, est extremitas vestium Nonio: Hinc Isid. Fimbriae vocatae sunt orae vestimentorum, h. e. fines. Graecis est πέζα, κράσπεδον, θύσανος, κροςςος: e quibus tamen… … Hofmann J. Lexicon universale